“Samen zetten we er de schouders onder”

 “De afgelopen week was er een cliënt jarig op de woongroep. Dit is een van de belangrijke gebeurtenissen in haar leven omdat ze dan altijd visite krijgt. Door de huidige omstandigheden was dit helaas niet mogelijk. Dat is vrijwel niet uit te leggen aan iemand met een ernstige verstandelijke beperking. Ook wandelingen en andere leuke activiteiten gaan niet meer door. Gelukkig worden we ondersteund door collega’s van werk- en dagbestedingen die ons wat werk uit handen kunnen nemen.”

In quarantaine

De voorziening heeft te maken met twee zieke cliënten en vier zitten er uit voorzorg in quarantaine op hun slaapkamers. “De cliënten snappen niet waarom ze de gehele dag op hun slaapkamer moeten verblijven. Dat vind ik lastig om te zien. En dan komen wij als begeleiders ook nog helemaal ingepakt in onze beschermende kleding binnen waardoor je bijna niet ziet wie er in het pak zit. Daardoor wordt het contact nog moeilijker.”

Met één cliënt gaat het minder goed. “Normaal gesproken ligt een palliatieve cliënt in de woonkamer, nu ligt hij in zijn slaapkamer. Ingepakt in onze beschermende kleding geven wij de laatste zorg. Oogcontact en praten is lastig. Zo wil je het niet.”

Steun bij elkaar

Het team vindt steun bij elkaar in deze moeilijke tijd. “We vormen een hecht team en kunnen alles bij elkaar kwijt. We mogen altijd de senior of manager bellen als we een luisterend oor nodig hebben. Ook met mijn vriendinnen bespreek ik hoe het gaat. ‘’

Heeft Marjolein nog een tip voor andere teams? “Het belangrijkste is: blijf goed en voordurend communiceren met elkaar. Als je ideeën hebt, deel het met het team. Verder proberen we ondanks alles toch een positieve sfeer te creëren. Het is hard werken en dat vraagt veel flexibiliteit. Samen zetten we er de schouders onder om hier sterk uit te komen.”