Ervaringen

Ervaringen bij Amarant.

  1. "Ik ben blij waar ik nu sta"

    In 2010 werd Ad Uitdehaag op vakantie in Frankrijk getroffen door een ernstige hersenbloeding. Pas drie weken later werd hij in Nederland wakker uit zijn coma. “Ik mag echt blij zijn dat ik er nog ben. Maar het herstel viel niet mee. Met de hulp van Amarant kijken mijn partner en ik weer vol vertrouwen naar de toekomst.”

    Lees het verhaal van Ad

  2. Zij-instromer Vinod gooide het roer radicaal om

    Het was een opmerkelijke carrièreswitch toen Vinod Nagessar (41) vijf jaar geleden overstapte naar de gehandicaptenzorg. Inmiddels geniet hij als, zij-instromer en senior begeleider, met volle teugen van het werk bij de ‘crisisafdeling’ KortDurende Interventies (KDI).

    Lees het verhaal van Vinod

  3. "Ik heb weer meer grip op mijn dagelijks leven"

    In 2016 raakt Rianne Uijtdewillegen (63) uit Roosendaal zwaargewond bij een ongeval. Inmiddels gaat het weer stukken beter met haar, mede dankzij de behandeling bij Hersenz.

    Lees het verhaal van Rianne

  4. “Gelukkige dieren zorgen voor gelukkige cliënten”

    Veel van onze vrijwilligers werken direct samen met cliënten. Maar er zijn ook vrijwilligers die op een andere manier een bijdrage leveren aan hun welzijn en geluk. Zoals Carola: zij zorgt in het weekend voor de dieren op de wijkboerderij Rugdijk in Tilburg, wanneer er geen cliënten zijn.

    Lees het verhaal van vrijwilliger

  5. Eldert en Livv: vrienden voor het leven

    Nadat senior begeleider Sam haar hond Livv regelmatig meenam naar haar woonvoorziening in Tilburg, bouwde bewoner Eldert (19) al snel een hechte band op met de enthousiaste (toen nog) pup. Zo kwam het dat Eldert zelfstandig naar de puppycursus mocht met Livv. Begin oktober vorig jaar slaagden Eldert en Livv met vlag en wimpel voor het afsluitende examen.

    Lees het verhaal van Eldert

  6. Na mijn werkdag kan ik met een gerust hart de deur achter mij dichtdoen

    Twee van mijn cliënten maken momenteel gebruik van DigiContact. Zij bellen in op afspraak, en op ieder moment dat ze verder nog behoefte hebben aan een gesprek. Een cliënt vertelde dat zij zelfs ’s nachts had ingebeld, omdat ze zich niet goed voelde. Ze had last van haar hart en was ongerust. Het was heel fijn dat ze op dat moment DigiContact kon bellen. Ze heeft haar verhaal kunnen doen en was daardoor gerustgesteld.

    Lees het verhaal van Winnie

  7. Door met DigiContact te bellen, kan ik daarna dingen loslaten

    Sinds vorig jaar doe ik mee aan de pilot met DigiContact. In het begin dacht ik: ‘Ja, DigiContact, leuk, maar waar blijft de persoonlijk begeleider dan?’ Dat was mijn grootste angst. Als het goed zou gaan, dat dan de persoonlijke begeleiding zou wegvallen. Maar dat is gelukkig niet zo.

    Lees het verhaal van Pascalle

  8. DigiContact geeft mij rust, ik kan er mijn verhaal kwijt

    Het is denk ik al een jaar geleden dat ik ben gestart met DigiContact. Het was hartstikke leuk om mee te doen aan de pilot. Ik kreeg een iPpad, waar we mee konden inbellen. In begin was dat wel even wennen. Je krijgt verschillende mensen aan de lijn, en die moet je eerst even leren kennen. Nu ben ik eraan gewend.

    Lees het verhaal van Malu

  9. Preventieve begeleiding zorgt ervoor dat situaties minder snel escaleren

    DigiContact betekent voor mij een andere vorm van zorg verlenen. We komen altijd op afspraak bij mensen thuis. Nu hebben onze cliënten de mogelijkheid om op hun uur en tijd contact te maken met de begeleiders van DigiContact.

    Lees het verhaal van Koen

  10. Besmet met corona; twee collega’s, twee verhalen

    Ook collega’s zijn de afgelopen maanden getroffen door het coronavirus. De een harder dan de ander. Begeleider Angelique van Zanten werd in maart ziek en is pas nu weer voorzichtig bezig terug in het werkritme te komen.

    Lees het verhaal van Angelique en Wouter

  11. “Zo blij dat Saar weer naar Kobalt kan!”

    Door de coronacrisis kon de dochter van Suzanne acht weken niet meer naar Kobalt, het Kinderdienstencentrum van Amarant in Tilburg. Ook de thuishulp en het logeren stopten van de ene op de andere dag. “Dat was heel zwaar”, vertelt Suzanne. Suzanne (40) woont samen met Corné (45) en zij hebben twee kinderen: Philein (5) en Saar (4).

    Lees het verhaal van Suzanne

  12. "Hier ben ik onder lotgenoten"

    Roos Soeleiman kreeg op 61-jarige leeftijd een zwaar herseninfarct. Na drie dagen kwam ze bij bewustzijn. Ze zag het verdriet in de ogen van haar dochter en nam zich voor: “Wat er ook gebeurt, ik kom er bovenop.” In het activiteitencentrum van Amarant werkt ze aan een nieuwe toekomst.

    Lees het verhaal van Roos