Sanne Vos: "Hier wonen mensen net als ik!"

Toen Sanne zeven jaar was, werd bij haar een hersentumor ontdekt. "Voor die tijd was ik gewoon ‘normaal’." Aan de buitenkant zie je niet dat ze NAH heeft. "Dat is alleen zichtbaar als ik ga lopen." Ook praat ze wat langzamer dan de meeste mensen. 

Lastig geschikte woonruimte te vinden

Het was best lastig om geschikte woonruimte te vinden. Sanne voelde zich niet thuis tussen mensen met een verstandelijke beperking of een psychische aandoening. Ze wijst naar haar hoofd: "Op de Enclaveberg wonen ook allemaal mensen die goed zijn hier. In het hoofdje, zeg maar." Ze wilde ook niet helemaal alleen wonen. "Ik kom uit een gezin met vijf kinderen en houd van gezelligheid. Hier ben ik onder de mensen. Maar ik kan me ook terugtrekken als ik dat wil."

"Ik kan vrij veel zelf", zegt Sanne. Bij sommige dingen krijgt ze praktische begeleiding. Zo krijgt ze hulp bij haar administratie. Ook leert ze koken zonder het overzicht kwijt raken. "Plannen vind ik nog wel lastig." Daarom helpt haar persoonlijke begeleider haar ook bij het maken van een weekschema. Zo krijgt Sanne de structuur die ze nodig heeft. 

Hulp bij ‘emotionele dingen’

Het belangrijkste voor haar is dat ze geholpen wordt met 'emotionele dingen'. Voor de hersentumor werd ontdekt, kon ze alles. En nu niet meer. Dat is moeilijk om mee om te gaan. Van zichzelf is ze sterk en behulpzaam. Maar ze moet ook leren haar grenzen aan te geven. Anders komen de emoties er soms in één keer uit.

Zelfstandigheid is heel belangrijk voor Sanne. "Ik ben altijd een zorgenkindje geweest", zegt ze. Daardoor gaven haar ouders haar meer aandacht dan haar broertjes en zusje. Dat vond ze lastig. Aan de ene kant begrijpt ze haar ouders wel. Aan de andere kant wilde ze net zo zijn als de rest van het gezin.

Nee mama, alleen koffiedrinken

"Er werd ook vrij veel voor me gedaan", vertelt ze. Nog steeds vindt haar moeder het moeilijk om Sanne geen werk uit handen te nemen. "Als ze hier is, vraagt ze: zal ik even voor je afwassen of voor je poetsen? Dan zeg ik: nee, mama, alleen koffiedrinken. Voor de rest doe ik zelf."