Matthew woont sinds 4 jaar op Parkzicht op het Daniël de Brouwerpark in Tilburg. Sinds 2015 woont hij bij Amarant, eerst binnen een locatie van Wonen in de Wijk en later is hij naar IO (Intensieve Ondersteuning) overgeplaatst. “Mijn ouders hebben op een gegeven moment aangegeven dat ze niet meer voor mij konden zorgen. Nu ik er op terugkijk begrijp ik dat heel goed. Ik maakte het hen en mijzelf ontzettend moeilijk. Als dit niet was gebeurt was het waarschijnlijk geëscaleerd. Achteraf gezien ben ik mijn ouders ontzettend dankbaar.”

Sinds vier jaar valt Matthew onder Intensieve Ondersteuning. “Ik hield de schijn op en zei dat ik het allemaal wel aan kon. Dat was zeker niet het geval. Ik ben ontzettend somber geworden en ben uiteindelijk op de KDI (Kort Durende Interventie) terechtgekomen. Daar kon ik alleen maar denken: wat doen ze allemaal. Ze pakken zelfs mijn telefoon af! Achteraf was dat goed voor me, maar dat kon ik in eerste instantie nog niet zien.”

“Je wordt weer op je plek gezet en met jezelf geconfronteerd. Ik kon mezelf daar niet meer mooier voor doen of zeggen dat ’t goed ging terwijl dat niet zo was. Toen ik eenmaal terug kwam zijn er dingen aangepast maar ik kon het niet geloven. Ik wilde niet inzien dat mensen mij wilde helpen en dus kwam ik met een noodkreet. Ik deed en suïcidale poging die, gelukkig, mislukte. Toen ik zag hoe aangedaan iedereen was kwam het eindelijk bij me binnen: ik doe er toe. Hier moet ik wat mee.”

We doen het echt allemaal samen

“Toen ik eenmaal hulp ben gaan accepteren is het in een sneltreinvaart gegaan. Dan komt van het één het ander. Ik begon eindelijk te beseffen dat er heel veel mensen om mij geven en wilde zelf weer aan mezelf gaan werken. Ik ben schematherapie gaan volgen. Daar ben ik heel open in gegaan en daarna heb ik eigenlijk nooit meer verzuimd,” vertelt Matthew trots.

Matthew beseft eindelijk: praten helpt. “Het is allemaal niet nodig, dat verzet. Er zijn mensen om je te helpen en als je daar eerlijk en open over bent dan helpt het ook echt.”

Inmiddels zit Matthew in de afronding van zijn therapie. “We doen het echt allemaal samen. Geert, mijn PB’er, heeft me bijvoorbeeld ontzettend geholpen. Door het samen te hebben over wat ik wil besefte ik dat de begeleiding ook het beste voor mij wil. Zo had ik wat meer vrijheden nodig, dat voelde ik. We zijn daar over in gesprek gegaan en hebben gekeken naar wat mogelijk is. Dat bleek te werken.”

Matthew gunt elke cliënt zo’n ervaring. “Iedereen verdient de beste zorg die er is. Je moet altijd de mogelijkheid hebben om door te groeien, ook al zin het wellicht kleine stappen. Voorheen ging ik bijvoorbeeld naar dagbesteding en nu werk ik voor een bedrijf,” aldus de trotse Matthew. “Ik maak zelf mijn kamer schoon én ik help anderen. Wie had dat een aantal jaar geleden gedacht.”

Inmiddels gaat het zelfs zó goed met Matthew dat hij wat zelfstandiger gaat wonen. Ontzettend spannend maar ook heel gaaf. “Ik heb er onwijs veel zin in. Ik wil een soort inspiratiebron zijn. Er zijn altijd mogelijkheden  maar geef jezelf de tijd en ruimte. Als het jouw tijd is, dan komt het.”

Op de vraag of Matthew nog toekomstdromen heeft reageert hij enthousiast: “Je moet altijd blijven dromen. Ik droom er van om ooit ambulant te gaan wonen. Of dat lukt en wanneer weet ik nog niet maar het is mooi om te blijven dromen, toch?”