“Het is soms lastig om in het hier en nu te leven, maar ik probeer het”
Tim Oerlemans is getrouwd met Valerie en heeft twee zoontjes: Jip en Guus. Als trotse vader vertelt hij graag over ze. We ontmoeten Tim bij Ontmoeten&Zo in Tilburg. Daar is hij als gast, maar deze keer ook als initiatiefnemer. Samen met kartrekker van Ontmoeten&Zo, Diana Creemers, bedacht hij dat het tijd werd voor een inloopavond voor vaders van een zorgintensief kind. Dat is Tim zelf namelijk ook. “Ik miste iets. En wilde graag andere vaders leren kennen. Vervolgens ben ik met Diana in gesprek gegaan om te kijken of we zo’n avond konden organiseren. Uiteindelijk zijn het er zelfs twee geworden. Eén in Tilburg en één in Breda.”
Tim begint te vertellen over zijn leven. “Ik ben dus papa van twee prachtige zoons. Ons tweede zoontje, Guus, is een zorgenkind en dat zal hij altijd blijven. Hij had bij zijn geboorte een wat moeizame start waardoor we anderhalve week in het ziekenhuis moesten blijven. Pas later zagen we dat hij wat later was met zijn ontwikkeling, maar we dachten daar in eerste instantie niet meteen erg over. Jip was immers ook een laatbloeier.”
Later vertelde iemand van de opvang ons dat ze toch wat zorgen had over Guus. We zijn toen naar een kinderarts gegaan en die deelde de zorgen. Dan komt er een heel traject en vervolgens kregen wij te horen dat Guus het GAND-syndroom heeft. Hij heeft hierdoor een verstandelijke beperking en een ontwikkelingsachterstand.”
Tim was meteen heel pragmatisch na de diagnose. Kunnen we hier blijven wonen? Moeten we een andere auto? Dat soort vragen kwamen in Tim op. De vrouw van Tim, Valerie, was meteen heel pro-actief na de diagnose. “Daar zit denk ik al een verschil tussen veel mannen en vrouwen. Valerie ging dingen regelen maar zat ook heel erg in haar emotie. Ikzelf was dus vooral praktisch aan het denken. Die verschillen tussen man en vrouw zijn mooi, maar het maakt het soms ook lastig. We zijn daarom in therapie gegaan en dat hielp.”
Tim gaat verder: “Ik kende de hele wereld van zorg niet maar heb gelukkig veel nieuwe mensen leren kennen. Het is fijn om herkenning en erkenning te voelen. Het stukje voor vaders miste ik daarin wel. Het waren voornamelijk vrouwen die op de bijeenkomsten kwamen. Daar moest verandering in komen vond ik. En van het één komt het ander. Heel erg fijn en mooi dat we dit zo samen kunnen doen. Ik hoop dat ik er niet alleen wat aan heb, maar ook andere vaders. En moeders natuurlijk.”
Mede door Kobalt hebben Tim en zijn vrouw wat rust kunnen vinden. “Veel mensen beginnen vaak over Guus tegen ons, maar Jip verdient ook aandacht. Guus zal altijd een leven zonder zorgen hebben. Jip heeft dat zorgeloze leven niet meer. Dat willen wij hem toch zo veel mogelijk geven. We leven in het hier en nu en maken er samen het beste van. Een glimlach van de kinderen doet dan wonderen. En door erover te blijven praten met anderen helpen we elkaar. Zowel op emotioneel als op praktisch vlak. Dat is toch fantastisch?”