Een stap vooruit: Het verhaal van Marit en de begeleiding van Siem

Wie is Marit?

Marit is 48 jaar oud en moeder van drie jongvolwassen  kinderen. Haar kinderen zijn haar alles, en het feit dat ze hen niet dagelijks spreekt, valt haar zwaar. “Dat doet mijn depressie geen goed,” vertelt ze openhartig.

Het leven van Marit is nooit gemakkelijk geweest. “Ik loop mijn hele leven al tegen van alles aan,” zegt ze. “Vaak denk ik: hoe krijg ik deze Chaos nu weer voor elkaar?” Ze kreeg van huis uit weinig begrip mee. “Mensen om mijn heen vonden vaak dat ik gewoon lui was,” voegt ze toe. Ik werd voor mijn diagnoses door mijn omgeving vaak niet begrepen.

Twee jaar na haar scheiding – haar jongste kind was toen drie jaar oud is ze vanwege haar diepe depressie opgenomen op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis, waar ze drie maanden verbleef.

Diagnoses en herstel

In de loop der jaren kreeg …..meerdere diagnoses: ADHD was de eerste, gevolgd door borderline en later een bipolaire stoornis. Ze doorliep een intensieve behandeling van drie jaar met Mentalization-Based Therapy (MBT), wat een keerpunt betekende. “Het was heel heftig, maar het heeft echt een wereld van verschil gemaakt. Dingen gingen op zijn plek vallen,” vertelt ze.

Na deze behandeling kreeg Marit nazorg van haar psychiater en het bipolaire team van de GGZ. “Zij begrijpen mij goed. Ze kijken naar mij en weten precies hoe het zit.”

De muren van Marit

De jarenlange struggles hebben hun sporen nagelaten. Vooral de heftige periodes met haar middelste zoon  hebben een diepe impact gehad. “Ik bouwde zo’n muur om me heen dat mijn eigen emoties er niet meer waren. Mijn leven draaide volledig om de kinderen. Daarbuiten was geen ruimte meer voor andere dingen.” Ik heb voor mijn gevoel acht jaar lang op een overlevingsstand gestaan.

Contacten onderhouden blijft moeilijk voor Marit “Ik dacht vaak en denk nog steeds: wat heb ik nou te vertellen, behalve ellende? Dat zorgde ervoor dat ik wekenlang niemand sprak. Maar dat ging me op een gegeven moment echt opbreken.”

Een nieuwe start met Siem

Toen Marit merkte dat ze het alleen niet meer redde, klopte ze aan bij haar psychiatrisch verpleegkundige van de GGZ. Via Toegang Tilburg kwam ze in contact met Siem. Claudia en haar collega  kwamen langs voor een intakegesprek, en vanaf het begin voelde het goed. “Ze lieten mij beslissen of de klik er was, en dat was zo,” herinnert Marit zich.

Samen met Claudia stelde Marit twee doelen: haar huis op orde krijgen en werken aan haar sociale leven. Vooral het eerste doel leverde al snel zichtbaar resultaat op. “Mijn slaapkamer was een chaos. Die was eigenlijk niet begaanbaar. Maar dat is nu onder controle, en daar ben ik heel blij mee,” vertelt ze trots.

Het tweede doel, het sociale stuk, blijft een uitdaging. “In mijn hoofd zit een dag met één afspraak al vol. Als ik dan nog iets ‘moet’, wordt het moeilijk. Maar ik heb altijd gezegd: ik vraag om hulp, dus ik neem die hulp ook aan. Hoe moeilijk dat ook is.”

Met steun van Claudia en haar collega ga ik nu met groepstherapie te beginnen. “Dat vind ik eng,” geeft ze toe. “In een groep voel ik me eenzaam, ongemakkelijk, en  ga ik overcompenseren. Maar ik wil het wel proberen.”

Een waardevolle samenwerking

Marit kijkt positief terug op de afgelopen maanden. “Bepaalde dingen gaan heel fijn. Natuurlijk zijn er punten waarmee we flink aan de bak moeten, maar er zit een stijgende lijn in. Dat geeft me rust en een beetje hoop voor de toekomst. Siem helpt me daar echt bij.”

Ze benadrukt hoe belangrijk de rol van Claudia voor haar is. “Ik vertrouw Claudia volledig, en dat is heel fijn. Het feit dat er hulp voor mij is, en dat het snel geregeld was, daar ben ik heel dankbaar voor.” Wat ik heel bijzonder vind,  is dat er nu iemand echt voor mij is waar ik wel aan moet wennen.

Voor Marit is dit nog maar het begin van haar reis, maar ze zet stap voor stap vooruit. “Acceptatie blijft lastig, maar ik maak daarin stappen. Het is een proces, en dat is oké.”

De naam Marit in dit artikel is gefingeerd om de privacy van de geïnterviewde te waarborgen.