“Als het kon, zou ik nog een keer meegaan!”

Het voortraject
Eva vertelt dat ze op het moment van haar aanmelding al fanatiek bezig was met sporten. “Ik train al drie  keer in de week, zwemmen en fitness. De Mont Ventoux beklimmen zou voor mij ook wel een extra uitdaging zijn. Maar omdat ik eigenlijk ook nog wel wat kilootjes kwijt wilde, zou dit er bij wel kunnen helpen.” Na haar aanmelding mocht ze op motivatiegesprek komen bij de organisatie van de Mont Ventoux. Hierin vertelde ze waarom ze graag deel wilde nemen aan het project. Vanaf het moment dat ze te horen kreeg dat ze mee mocht doen, heeft ze veel tijd met de wielrenfiets doorgebracht.

Mijn passie en uitlaatklep gevonden
“Nieuwe dingen vind ik altijd leuk, dan ga ik er niet honderd procent maar tweehonderd procent voor!” Eva geeft aan dat ze nieuwe dingen snel eigen maakt en er dan volledig voor gaat. Ze vond het dan ook jammer dat de trainingen steeds snel voorbij waren. “Ik had nog geen drie trainingen meegedaan toen ik zei dat ik een eigen fiets ging kopen. Iedereen hield mij een beetje tegen, ik moest het eerst even aanzien.” Nadat ze bij een fietsenmaker informatie had ingewonnen over wielrenfietsen, besloot ze er toch zelf een te kopen. Ze wilde de fiets eigenlijk pas ophalen na de Mont Ventoux. Maar haar team moedigde haar aan om met haar eigen fiets de berg te gaan beklimmen. Zo gezegd, zo gedaan!

Op de fiets
Eva werd ingedeeld in groep 1; dit was de snelste groep. Als ze hier naar terugkijkt, vindt ze dat ergens ook wel jammer. “Het was een fijn gevoel dat ik mijn eigen tempo aan kon houden en hierdoor een van de snelste was. Maar ik vind het jammer dat ik hierdoor een minder sterke band heb kunnen opbouwen met andere deelnemers en buddy’s die ingedeeld waren in andere groepen.” Gedurende het project heeft Eva de hulp van een voedingscoach ingeschakeld. Omdat ze goed voorbereid naar Frankrijk wilde gaan, zorgde ze ervoor dat ze de juiste voedingsstoffen binnen zou krijgen.

Tijd voor het echte werk; Frankrijk
Frankrijk was in één woord: geweldig. “Dit is echt een ervaring voor mij geweest die ik nooit meer zal vergeten”, vertelt Eva met een grote glimlach op haar gezicht. Tegen Vicky en Stijn, de organisatoren van het project, heeft ze dan ook gezegd dat zij trots mogen zijn op Team Mont Ventoux. Volgens Eva is dit project echt de parel van Amarant. Na Frankrijk heeft Eva contact gehouden met een aantal buddy’s waarmee ze af en toe gaat fietsen.

Dromen voor de toekomst
“Als ik kijk naar de toekomst, dan zou ik onwijs graag nog eens de Alpe d'Huzes op willen fietsen!”, vertelt Eva. “Maar dat is toekomstmuziek, voor nu ga ik veel fietsen in de omgeving van Limburg. Daar woont mijn vriend, dat kunnen we dan samen doen. Hem heb ik namelijk ook aangestoken met het fietsvirus. Hij heeft ook zelf een fiets gekocht.”

Eva wil graag haar dank uitspreken naar de organisatie van dit fantastische project. “Vicky, Stijn, buddy’s en deelnemers, dank jullie wel voor dit traject en dat wij de kans hebben gekregen om dit uit naam van Amarant te doen!”